Rachu ciachu i po strachu :)

Tak jak pisałam pierwsze podejście do operacji nie powiodło się z powodu choróbska , które nie chciało opóścić naszej Zośki.Na szczęście to za nami . Ale od początku ....
...We wtorek przyleciał do nas mój kochany małżonek , w domu był około północy, odruchowo przed położneiem się spać zerknełam jeszcze na forum o naczyniakach gdzie koresponduję z naszym lekarzem , patrzę a tam wiadomość do nas , że mam dzwonić do niego niezależnie od pory . No to dzwonię ! W słuchawce słyszę że mamy się pakować i rano być w szpitalu ale jeszcze nie wiadomo czy będzie mieć operację bo z Zośki zrobili rezerwową . Nie mogliśmy z emocji zasnąć ... o piątej wyruszyliśmy do Gdańska .... naczekaliśmy się w nieskączoność :) do ostatniej chwili nic nie było wiadomo . Przed trzynastą podeszła do nas pielęgniarka i mówi żebym zaprowadziła razem z nią Zosieńkę na sale operacyjną ... no i poszła nasza bohaterka!! Operacja była dłuuugaśna , przywieźli ją po osiemnastej... całą, opuchniętą ale zadowoloną i wyspaną :) ! ..... wczoraj wypisali nas na przepustkę...w poniedziałek jedziemy na ściągnięcie opatrunku który trzyma uszko .... Ja już widziałam uszko Zosieńki !!!!! :) spuchnięte, pozszywane , poobkładane opatrunkami ale było , stało , było .... :"")
W poniedziałek wielki dzień , ściągną mocowanie i okaże się czy uszko stoi na baczność :D . Już się nie denerwuję , teraz tylko niecierpliwość i ciekawość mnie zżera:)

Pozdrawiam ! Radości życzę! :)